Aardeziel, In Memoriam Wibe Veenbaas (1949-2024)

Lieve Wibe,

Op je sterfbed droeg je sokken met bijen erop. Je stond in de bron van het leven, diep verbonden met mensen en ook met de bijen, het zoemende hart van de aarde.

Op een dag stonden we samen bij mijn volken. We hoorden én zagen een zingende bijenkoningin! De tijd stond stil en de eeuwigheid van dit magische moment nam ons op en verbond. Vele telefoongesprekken volgden, meestal als je heen of terug reed van schaatstraining.

Je verstelde in al je groepen over de bijen en hun vrienden. Je werd ambassadeur van onze Bee Foundation en lid van de Raad van Advies.

Voor jullie 50ste huwelijksfeest plantten we samen met familie en vrienden en de gedeputeerde voor natuur van Provincie Utrecht, een bijenoase. In de stromende regen gingen duizenden biologische bollen voor bijen, vlinders en zweefvliegen de grond in rond de Sonnenborgh in Utrecht. Met de grond nog onder mijn nagels en nat tot op mijn hemd ontving ik daarna ’s middags de Heijmans en Thijsse-prijs. Elk voorjaar bloeien jullie bollen, het worden er steeds meer. En gonzend luiden de hommels het voorjaar in.

Het waren heerlijke jaren van inspiratie en diepe verbinding. Op het ritmisch zoemen en het ruisen van hun vleugels dragen de bijen nu jou de geestelijke wereld binnen. Sinds mensenheugenis zijn zij de vliegende boodschappers tussen leven en dood en verbinden zij ons, niet alleen met de aarde, maar ook met het grote geheel van de kosmos.